ارزدیجیتال نانو (NANO) یکی از ارزهای دیجیتال مهمی است که در اواخر سال ۲۰۱۷ وارد بازار شد و خیلی زود توانست سهم قابل توجهی از بازار را بدست آورد، نانو (NANO) است. نانو در ابتدای کار خود و در کمتر از یک ماه به قیمت ۳۶ دلار برای هر واحد و سهم بازاری حدود ۵ میلیارد دلار رسید و جز ۱۰ ارز بزرگ بازار کریپتوکارنسی شد. اما با افت بازار ارزهای دیجیتال و مهم‌تر از آن هک حساب صرافی ایتالیایی BitGrail (که حدود ۱۷ میلیون کوین نانو به ارزش بیش از ۱۹۰ میلیون دلار آن به سرقت رفت)، موجب سقوط قیمت و بازار آن به کمتر از یک چهارم شد.
ساز و کار شبکه نانو تا حدودی مشابه آیوتا است. به این صورت که همانند آیوتا با دگرگون کردن بستر شبکه خود از بلاک‌چین به Block lattice، سعی دارد تا به عنوان نسل جدیدی از ارزهای دیجیتال نقش آفرینی کند. در نانو هر کیف پول به نوعی، بلاک‌چین مخصوص خود را دارد و ترکیب بلاک‌چین‌های هر کاربر از طریق ساختار گراف غیر مدور (directed acyclic graph یا DAG) به یکدیگر مرتبط میشود.
در نانو تراکنش‌های ارسالی و دریافتی از یکدیگر متمایز میشود و هر فردی که قصد ارسال مبلغی را داشته باشد، آن را در DAG ثبت میکند و شخص دریافت کننده نیز باید تراکنش مربوط به خود را، این‌بار در قالب دریافت وجه ایجاد کند تا در شبکه ثبت شود. شبکه Block lattice نانو از یک الگوریتم اجماع به نام Representative confirmation system algorithm برای تطبیق تراکنش ارسال و دریافت استفاده میکند.
نانو ادعا می کند که کریپتوکارنسی های دیگر مثل بیت کوین (Bitcoin) و اتریوم (Ethereum) به علت استفاده از رویه proof of work یا همان ماینینگ (Mining) و حجم بالای دفتر کل توزیع شده بازده مناسبی ندارند و نانو آمده است که انقلابی در بلاک چین ایجاد کند و شبکه های بسیار مقیاس پذیری به وجود آورد، همچنین نانو ادعا میکند که یک کریپتوکارنسی منحصر بفرد ایجاد کرده است که در مقیاس جهانی میتواند در مبادلات روزمره برای مردم عادی کار کند و مورد استفاده عموم قرار بگیرد.
در نانو نیز همانند آیوتا خبری از ماین و استخراج نیست و همه ۱۳۳,۲۴۸,۲۹۰ کوین آن از ابتدا عرضه شده است. لذا برای تائید تراکنش‌ها و جلوگیری از تراکنش‌های بیهوده از یک رویه متفاوت استفاده میکند. فرایند اثبات کاری (Proof of work) که نه توسط ماینرها بلکه توسط خود کاربران شبکه و متقاضی انجام تراکنش‌ها صورت میگیرد. به این صورت که هر فرد برای انجام تراکنش باید الگوریتم شبکه را با سیستم شخصی خود حل کند که انجام این کار موجب اشغال توان پردازشی شبکه کاربر میشود که از منظر انرژی مصرفی و وقتی که صرف آن میشود، تقاضا برای انجام هر مبادله را واقعی میسازد.
کارمزد تراکنش های شبکه ارزدیجیتال نانو (NANO)
تراکنش‌های نانو بدون کارمزد و رایگان انجام می شود، برای اینکه این موضوع را بهتر درک کنیم و متوجه شویم چطور این اتفاق شکل میگیرد بهتر است که نانو را با یک ارز دیگر مثل بیتکوین که تراکنش هایش شامل هزینه میشود، مقایسه کنیم.
توان پردازشی ارزدیجیتال نانو (NANO)
نانو توانایی پردازش ۷۰۰۰ تراکنش در ثانیه را دارد. این عدد در حال حاضر برای بیتکوین برابر ۷ ، برای اتریوم برابر ۱۵ و برای ریپل برابر ۱۵۰۰ می باشد.
در شبکه بیت کوین زمانی که یک تراکنش انجام می شود، این تراکنش به همراه یک مجموعه تراکنش دیگر در یک بلاک بیتکوین قرار می‌گیرند و ماینرها سعی در حل آن بلاک می‌کنند و حل این بلاک ممکن است در حدود ۷ الی ۱۵ دقیقه زمان ببرد و این نوع عملکرد باعث می شود که تایید تراکنش ها نیازمند زمان زیادی باشند. همچنین در شبکه بیت کوین برای جلوگیری از تراکنش های بیهوده و اسپم ، کارمزد شبکه در نظر گرفته شده است که هزینه اسپمینگ را بالا ببرد ولی در نانو قضیه مقداری متفاوت است و هر اکانت یا هر کیف پول یا ولت(Wallet) بلاک چین منحصربفرد خود را دارد که به آن اکانت چین (account chain) گفته می شود.
راهکارهای شبکه ارزدیجیتال نانو (NANO) برای مقابله با حملات هکرها
ترکیب این بلاک چین های مخصوص هر اکانت با تکنولوژی DAG یا directed acyclic graph ، تکنولوژی بلاک لتیس رو به وجود می آورند. در نانو دو نوع تراکنش وجود دارد، تراکنش Send یا ارسال و تراکنش receive یا دریافت. وقتی یک گره یا Node بخواهد مبلغی را ارسال کند یک تراکنش send یا ارسال ایجاد میکند و این تراکنش را ثبت و تایید میکند، این اطلاعات در بلاک چین مخصوص خودش ذخیره شده و موجودی این تراکنش در Dag ذخیره میشود، شخص دریافت کننده هم برای دریافت این مبلغ باید یک تراکنش receive متناظر با این تراکنش send ایجاد کند که این عملیات توسط ولت نانو به صورت خودکار ایجاد میشود، این تراکنش ارسال و دریافت الزاماً نیاز نیست که همزمان انجام شوند و میتوانند در زمان‌های متفاوتی انجام شوند و به همدیگر وابسته نیستند. الگوریتم اجماعی که در رمزارز نانو استفاده شده است با نام Representative confirmation system algorithm شناخته میشود.
همچنین یک مسئله مهم دیگر در مورد ارزهای غیرمتمرکز یعنی Double spending نیز توسط رویه Delegated Proof of Stake (مشابه لیسک) حل شده است و نمایندگان یا Delegatedها توسط کاربران انتخاب می‌شوند که وظیفه کنترل شبکه در مواقع بروز مشکل خرج کردن مجدد یک حساب را بر عهده دارند.
شبکه نانو از پروتکل Proof of stake یا الگوریتم اثبات سهام(POS) استفاده می کند که از حملات DDOS (حملات مختل کننده سرویس) و spam (ارسال پیام های نامعتبر) بر روی شبکه جلوگیری میکند.
هر Node یا گره برای انجام تراکنش مجبور است که الگوریتمی را حل کند که توان پردازشی سیستمش را برای چند ثانیه به صورت کامل اشغال می کند، بنابراین امکان انجام تراکنش ها دقیقاً به صورت آنی وجود ندارد ولی بصورت آنی دیده میشود. همچنین ایجاد تراکنش‌های بیهوده را برای آن Node بسیار گران و هزینه‌بر میسازد که این کار عملا کار را برای حملات سایبری بسیار سخت و پرهزینه می کند.
راهکار ارزدیجیتال نانو (NANO) برای مقابله با Double spending
نانو در کنار تمام این مکانیزم هایی که دارد از روش Delegated Proof of Stake هم برای کنترل خرج شدن مجدد یک مبلغ استفاده میکند. رویه Delegated Proof of Stake که در برخی از کوین ها مانند EOS و Lisk استفاده شده است به صورت خلاصه به این شکل است که هر Node برای خودش جهت انتخاب نمایندگان یا Delegatedها حق رای دارد و در مواقع بروز مشکل Double spending تراکنش صحیح را انتخاب می‌کنند.
ارزدیجیتال نانو (NANO)
